Het is vrijdagmiddag en ik vraag mijzelf af: “wordt het rood?”
Ik heb zin om uit te gaan en ik weet dat het rood wordt. De laatste tijd kies ik voor rood. In mijn stoofpotje, door mijn pastasaus en tijdens mijn culinaire hoogstandjes laat dat glas met stevige rode wijn mij goed smaken. Ik verheug mij dan ook altijd op de uitjes waarbij eten en drinken met vriendinnen de inhoud van de avond vult.
En zo sprak één van hen met een knipoog: “van de week gaan we van God los.”
De roes van de alcohol na twee wijn, ik word er vrolijk van en het maakt dat ik altijd wat loslippiger wordt. Gezelliger, volgens sommigen. Is dat zo?
Is het gezellig, als je jezelf vol tankt, je buiten jezelf komt en onverschilligheid de boventoon voert? Of lukt het om met die halve fles wijn grappen te maken die niet ten koste gaan van anderen of jezelf? Blijft de humor, ook de volgende dag?
Ik sta in de badkamer, bekijk mijzelf in de spiegel en lach. Het is een keuze. Ik ga graag los, maar samen met God. Dan sluit ik mijn ogen en dank ik God voor de vreugde en grappige vriendinnen in mijn leven. Ik bid voor kracht, liefde en zelfdiscipline en stift dan mijn lippen. Rood.
Van God los
