Van zijn correct gekapte haar krijg ik een weeïg gevoel in mijn maag. Hij kan er niks aan doen, maar ik mag hem niet. Ik zie de schijnheiligheid in zijn ogen, maar misschien wil ik dat wel zien. Hij rijkt mij de post aan, waarbij hij even mijn hand aanraakt. Ik kijk hem niet aan, maar bedank. Volgende keer moet ik beter opletten als ik mijn huis verlaat. Zijn naam is Chris begreep ik van Anne. Een vreemde vogel. Van top tot teen word ik opgenomen. Ik friemel ongemakkelijk aan mijn oorbel en lach wat schaapachtig als hij inhoudsloze monologen…
Lief en leed
