Posts Tagged‘sport’

En de winnaar is?

Ik schrijf vaker over topsporters en winnaarsmentaliteit. Zo typ ik deze blog terwijl mijn man naar het Nederlands voetbalelftal kijkt. De man die ik ook op het sportveld heb ontmoet en mijn held is in en buiten het veld. Ik hou van sport, maar het lukt mij deze zaterdagavond niet om anderhalf uur naar een groen grasveld te staren. Op de achtergrond hoor ik de verslaggever en ik denk terug aan donderdagavond, toen de Televisier-Ring voor het best beoordeelde televisie-programma door Olympisch Kampioen Maarten van der Weijden werd uitgereikt. Vijf miljoen haalde deze topsporter op voor kankeronderzoek met zijn talent…

Ga voor goud!

Na enkele weken angstspelletjes af te spelen in mijn hoofd loop ik deze vrijdagochtend met een vredig hersenpannetje de trap af. Hij ligt op mijn mat, de ochtendkrant. Op de voorkant prijkt een innemende foto van Sven Kramer. De man die naast zoveel gewonnen prijzen ook met een gouden Olympische plak op de tien kilometer naar zijn Naomi had willen rennen. Met genot kijk ik naar onze succesvolle schaatsers met een winnersmentaliteit en leef ik mee met topsporters die knetterhard werken en dan een verlies hebben te incasseren. Geluk in handen Iedereen kan bedenken hoe lijdzaam het kan zijn als…

Een medisch wonder!

Een medisch wonder! Zo begon ik mijn allereerste blog, precies een jaar geleden. Ik hou van verhalen waarbij iemand uit het lijden wordt verlost. Mijn lezers weten ondertussen dat ik deze “spontane” genezingen vaak toe schrijf aan God die ons leven regisseert, maar nu ik in een terugblik-modus zit en over persoonlijke genezingen nadenk, valt er weinig te zeggen. Dit jaar geen kant en klare en onverklaarbare medische euforie. Okay, ik ben nog steeds vrij van mijn eetverslaving en alle lichamelijke gevolgen, maar dat is oud nieuws.   Dramatische veranderingen Wat mij de laatste twaalf maanden wel bezighoudt en jij…

Kleur bekennen

Tim rekt zijn lijzige benen uit tijdens de warming up als zijn aandacht naar de tribune gaat. “Hee opa,” roept hij. “Jouw partij heeft het niet echt goed gedaan hè?” Op het gezicht van mijn vader verschijnt een dikke grijns. Niet vanwege het verlies van negenentwintig zetels van “zijn” PVDA. Wel om het cynisme van zijn oudste kleinzoon. ‘Duidelijk een karaktertrek van mij,’ moet hij gedacht hebben. Het opgewonden PVDA rood zit nog op mijn vaders wangen als ik met een portie haast en boterhammen naast mijn ouders op de tribune plof. De wedstrijd begint. Mijn vader vertelt in geuren…