Ik doe mijn best om als mens vredelievend en geduldig over te komen. Het is een levensdoel op zich. Dat ik mij dan soms behoorlijk schaam voor iets dat ik doe of zeg is inherent aan dat besluit. Ook dat ik schrik van de kleine, maar lange, oorlogen die in relaties en gezinnen worden gevoerd. Doordat ik niet uit ben op wrijving raak ik wel eens verward met wat ik wel en niet tolereer. Met het gevolg dat ik dan onverwachts met een duidelijke toon mijn emoties ventileer of anderen terechtwijs. Voor jezelf opkomen en een ander corrigeren is zeker niet…
Schaam je!
