‘Ik hou het echt niet meer!’, zeg ik en besluit mijn broek naar beneden te trekken. Mijn blaas staat na twee bakken koffie en een flesje water op knappen en ik overtuig mijzelf tijdens de wandeling door het stille Groningse landschap dat niemand mij in de bosjes naast de grote ophaalbrug ziet zitten. Sander gooit de zwaarbepakte backpack op zijn rug en kijkt naar links. ‘Er komt een boot aan Lin.’, zegt hij lachend. Ik sta met mijn blote kont richting het water. Met een ruk en ietwat onhandig trek ik mijn broek omhoog. Oeps, net op tijd. De brug…
Alsjeblieft!
