Met haar blauwe ogen staart ze voor zich uit. Ik heb geen idee waaraan ze denkt. Dat ze een kwartier geleden een broodje at en het bestek in haar mouw stopte, dat is ze in ieder geval al vergeten. Waarschijnlijk geniet ze van de twee vogeltjes in de binnentuin die van tak tot tak ronddartelen. Het zijn de kleine dingen die het doen, des te meer in deze levensfase. Buiten het zorghuis draait de wereld door. In beslag genomen door de waanzin van alledag en het najagen van geld en geluk. Gelukkig? Dat is mevrouw de Vries als haar dochter…
Het zijn de kleine dingen die het doen
