Traditiegetrouw hangt Freek aan de bar in café ’t Sluisje. Verkleed als clown drinkt hij zijn pintjes en wacht hij met smart op het liedje dat speciaal voor hem wordt gedraaid. Zodra Ben Cramer zijn mond open trekt, trekt bij Freek de rode kleur van zijn neus naar zijn wangen. Gezien worden Rood worden zijn wangen niet van verlegenheid. Het is de warmte die hij ontvangt wanneer de polonaise wordt inzet. De fijne sensaties in zijn afgetakelde lijf, wanneer ‘de Clown’ uit volle borst en met consumptie wordt meegezongen. Van stoere piraten zonder spierballen tot verpleegsters met een veel te…
Hij was maar een clown
