Als ik nu terugkijk op mijn leven heb ik niet veel spijt. Begin dit jaar, toen ik een grafische vervolgopleiding met mijn zoon bezocht en als een nieuwsgierig blij meisje in creatieve klassen rond liep, dacht ik echter wel, had ik deze studie maar gedaan. Ik blijk niet de enige waarbij er carrière-technisch wel eens iets knaagt. In Nederland scoort dit hoog op de ‘waar heb ik spijt van ladder’. Zo vraag ik mij dus wel eens af hoe mijn leven en carrière zou zijn gelopen wanneer ik een andere loopbaanbeslissing had genomen of die twee prachtigen knullen niet ter wereld had gebracht. Mijn besluit om vanwege mijn (kwetsbare) kinderen thuis te blijven was er eentje die ik niet had gepland, maar de omstandigheden vroegen. Het was moeilijk, maar, spijt? Nee. Eerder dankbaar dat God mijn leven een mooie twist heeft gegeven en door dit kruispunt mijn focus van wereldse idealen naar werkelijk geluk heeft gestuurd.
Persoonlijke keuzes
Meer dan de helft van de Nederlanders blijkt te lopen kniezen met ‘O had ik maar…‘. Spijt kan je denk ik laten inzien dat verandering goed mogelijk is, maar erin blijven hangen dat is geen goed plan. De eigen verantwoordelijkheid ligt hoog waar het loopbaanbeslissingen betreft, daarom is het vaak een dingetje. Je had er immers zelf invloed op. Wat ik dan juist een dingetje vind, is dat kinderen al zo vroeg een definitieve keuze moeten maken. Op mijn leeftijd weet je immers dat het leven nog zoveel mooie nieuwe richtingen gaat geven, je nooit uitgeleerd bent en je niet alles in de hand hebt. Volgens mij worden de meeste mensen beroepsmatig nog geeneens waarvoor zij hebben geleerd. Dus zal ik mijn jongens vertellen dat wat ze ook gaan doen, het goed is en niet definitief. Zij zullen altijd iets leren en iets van zichzelf in de keuze vinden.
Acceptatie en zelfcompassie is wezenlijk groter als je ouder wordt, maar aangezien het brein en ons welzijn zich beter ontwikkelen als je hier jong mee begint, probeer ik met complimenten mijn jongens te voeden en het zeuren te beperken. Wat niet altijd lukt…
Wat goed voor mij is weet ik zo langzamerhand wel, maar mijn projectie is niet perfect dus mogen ze met mijn goedbedoelde adviezen en de echte lessen van God zelf het leven uitvinden.
God heeft mij echt niet opgedragen dingen te doen die ik niet aan kan. Sterker nog, door Hem heb ik ontdekt dat het mijn talent is om grote dingen te doen in het kleine. Dat biedt succes.
Het succes van spijt
Naast mijn liefdevolle werk in de ouderenzorg, is schrijven voor nu het allerleukste. Het is mijn hobby om over het leven en een leven met God te praten. Van schrijven ga ik dus geen spijt krijgen. Waar ik helaas wel eens spijt van krijg, is van die karaktertrek waarbij ik mij laat verleiden tot het blijven verbeteren van puntjes waar ik niet goed in ben in plaats van in het ontwikkelen van mijn persoonlijke talent. Het vast zitten aan een te groot resultaat ofwel irreële verwachtingen staat mij soms eerder in de weg dan dat het voor mij werkt. Als tiener wilde ik bijvoorbeeld beroepsmatig de beste handbal-keepster van Nederland worden. Zelfs na zes knie-operaties vond ik het nog steeds lastig die droom op te geven. Waarna het na de tweede kruisband-operatie eigenlijk al duidelijk was dat mijn lichaam mij in de steek liet en ik mentaal instortte. Ik had misschien wel het talent en de wil het te bereiken, maar duidelijk niet het talent en de wil om mijn droom los te laten. Spijt krijgen om het uiterste uit jezelf te halen, dat heb ik niet en wil ik ook niet veranderen. Al kan die drive het je mentaal ook zwaarder maken dan nodig is, vooral als je het op de verkeerde dingen inzet. God heeft mij echt niet opgedragen dingen te doen die ik niet aan kan. Sterker nog, door Hem heb ik ontdekt dat het mijn talent is om grote dingen te doen in het kleine. Dat biedt succes. Toen jaren geleden mijn privésituatie thuis weer ruimte gaf tot het vinden van een leuk betaalde baan, kwam ik na vele maanden solliciteren erachter dat juist die lager betaalde baan, maar met een bevredigender functie voor mij bestemd was. De ouderenzorg én de tijd om te schrijven vervulde mijn hart en de wereld. De emotie van spijt zorgt er bij mij in ieder geval voor dat ik juist ander gedrag ga vertonen en tot betere keuzes kom. Ik klink ineens als een wijze oude vrouw, al zeg ik het zelf. Laat ik daarom, voordat ik er spijt van heb, gauw de boodschap bij mijn jongens herhalen dat welke richting zij ook gaan, ze samen met God de juiste weg en hun unieke bestemming wel vinden. Ze kunnen hoogstens tussendoor een beetje spijt krijgen.