Een luie donder is volgens mijn eerste interpretatie iemand die nooit iets regelt, vaak iets laat afweten en geen motivatie heeft om iets te doen. Ik krijg er persoonlijk wat kriebels van, maar nu ik richting de vijftig loop, weet ik dat we wat kunnen leren van de mensen die ons irriteren. En, dan vooral. Dat alleen Liefde alles recht zet. Ik heb dus de vrije keus om met Liefde, angst of wedijver naar anderen te kijken, waarbij ik weet dat de geest van God mijn waarneming corrigeert. Jezus heeft namelijk Liefde als uitgangspunt en zo kan ik nog wel wat leren van luie wezens.
Keerpunt
Zo heb ik afgelopen jaar de tijd gehad om lui te doen. Mijn donder, ofwel lichaam, zei: “stop”. En, na heel wat redenen en excuses om niet stil te zijn, zelfs in mijn burn-out, werd het tijd mijzelf beter te begrijpen en iets in mijzelf met liefde te omarmen. Toch is dicht bij God leven bijna een luxe die mensen zich niet urenlang kunnen veroorloven. We vinden altijd een excuus om wat anders te doen, hard te werken en te mopperen op anderen, net als Martha in de Bijbel. Zo lijk je minder lui, zoek je erkenning voor goede werken, maar mis je waar het om gaat. Stil zijn, ofwel vervelen, is noodzakelijk om uit te rusten in groene weiden, dingen vanuit een ander perspectief te bekijken en op het goede pad te blijven. Het kost namelijk moeite om aangeleerde angsten af te leren. Ja, zelfs aan pijn kan je als mens een heel leven gewend zijn.
Met Liefde word je geboren en angst leer je jezelf aan.
Waarneming
Zo wil ik het graag goed doen voor anderen. Zelfs als schrijver heb ik mij weleens verplicht gevoeld mijn lezers tevreden te stellen. Niet té veel Jezus in iedere zin en blijf vooral voldoen aan een ingebeelde verwachting van een tekst, die er om de week uit moet en wel vernieuwend blijft. Uiteindelijk raakte ik uitgeput door mijn inspanning om goedkeuring te verdienen. En dan vooral de goedkeuring van mijzelf. Mijn woorden van geloof, zijn mijn woorden van geloof en mijn beperkingen, zijn ook die van mij. Ik moet mijzelf herinneren dat ik vooral hier wil praten over Jezus en in de tussentijd lekker lui bij Hem wil hangen. In Zijn perfectie, ofwel de Liefde, kan ik rusten en gaat het in mij stromen op een manier zoals God mij heeft bedoelt. Logisch ook. Met Liefde word je geboren en angst leer je jezelf aan. Des te meer reden om Zijn schoonheid te openbaren voor wat meer Liefde in het leven.
Lekker lui
Zo krijgt deze luie donder weer haar kracht terug, wanneer ze in contact blijft met God. Zelfs op de aller drukste en moeilijkste momenten, is Zijn genade voelbaar. Dat is Liefde en bij die Bron wil ik leven. God schoont mij van de overtuiging dat ik op niemand kan vertrouwen en van het beeld van luie mensen. Die worstelen misschien net zo hard als ik. Ik vertrouw maar op Hem en probeer te werken om Liefde te zijn, waarbij ik meteen de oplossing en tegenstelling in mijn eigen woorden lees… Mijn Martha deel inzetten om een Maria te zijn. Maria zat aan de voeten van Jezus. Daar raak je vervuld en verlicht. Aangezien ik weinig verlichte mensen om mij heen zie lopen, denk ik dat dit op een dag na kerst een mooi voornemen is om mee te nemen naar 2020. Laten we wat luier worden, maar nooit te lui om Liefde te willen ontvangen en te geven.