Het is Goede Vrijdag en als ik naar buiten kijk, is het dat. De ochtendzon schijnt op mijn toetsenbord en Boris de kat drentelt wat in de tuin. Hij doet daar zijn plasje ergens in het grint om vervolgens bij mijn voeten om aandacht te vragen terwijl ik mijn lezers om aandacht vraag. Het is immers Goede Vrijdag. De dag die over de lijdensweg van Jezus gaat, waar sinds 2011 miljoenen mensen naar kijken. Live nog wel. Tijdens – The Passion – waar bekende nederlanders idem liedjes zingen kijk ik naar Jezus, overigens een erg knappe versie dit jaar, en zijn vrienden. Met zijn krachtige stem en betraande ogen spreekt Edwin Jonker de mooie woorden: “‘Ik ben niet gekomen om over mensen te heersen, maar juist om te dienen.” Mooie teksten ook in deze tijd, waarbij macht willen hebben verslavende vormen aan neemt.
Anno nu
Mijn hart was gisteren weer geraakt, ook al kijken er dit jaar minder mensen naar. De boodschap verveelt mij nooit en Zijn aanwezigheid is van alle tijden. Het is vast de vorm die verveelt. Zouden de kijkcijfers stijgen als Jezus anno nu door zijn beste mattie Petrus gevolgd worden met een camera? Wanneer deze rots al vloggend Jezus’ genezende woorden op You Tube zou posten? Waarbij ik mij een laatste avondmaal voorstel dat koolhydraatarm, vegetarisch of lactose-vrij zal zijn. Toch kiest men voor een vaste vorm met wisselende artiesten, die ik dit jaar best goed vond. Krabé als verhalenverteller, Edsilia als Maria en de vertolker van Judas met zijn pure gezicht en engelachtige krullen. De buitenkant ziet er mooier uit, dan de binnenkant doet geloven. Dat hij ietwat vals zingt, last heeft van jaloezie en zichzelf hoger plaatst dan anderen, zag heel Dordrecht in levende lijve. Dordrecht, de plaats waar vierhonderd jaar geleden opdracht werd gegeven voor de eerste officiële Bijbel-vertaling. De Bijbel die ik iedere dag lees en vaak via een Bijbel-app.
Jezus kust de wortel van ieders problemen, in plaats van iemand aan de haren te trekken om te groeien.
Het aantal uren op mijn telefoon en de invloed van mijn timeline probeer ik zodoende goed in te richten. Ik raak niet verveelt van het Evangelie en vind het goed dat de boodschap via apps, social media en eigentijdse programma’s wordt getoond. We zijn vrij om meer over Hem te willen weten en Zijn liefde aan te nemen. Jezus is nooit dwingend. Jezus kust ten alle tijden de wortel van ieders problemen, in plaats van iemand aan de haren te trekken om te groeien. Wat mij tijdens mijn burn-out ook bijzonder goed van pas komt.
Zo sta ik tijdens het zonnige Paasweekend vooral stil bij het liefdevolle offer dat de zoon van God voor mij deed. Terwijl Boris vanmorgen in de tuin plaste, werd Hij tweeduizend en negentien jaar geleden veroordeeld. Het volk noemt Hem een nep-koning en mensen zoals jij en ik besluiten massaal een moordenaar boven Jezus te verkiezen. De mensheid verwart goed met kwaad.
Spektakel
Des te groter is het wonder als je daar bewust naar kijkt. Het lijden wordt op NPO 1 uitgebeeld met een verlicht kruis van ongeveer driehonderd kilo. Een mooi symbool. Jezus is het licht en al onze zonden zijn aan het kruis getimmerd. ‘Alles is volbracht.’
Je kan het persoonlijk een media-spektakel vinden of als mens alweer zijn afgehaakt. Of je nu christen bent of niet, ook ik denk daar aan. Vooral, wanneer er aansluitend een “The Passion Talk” plaatsvindt op een andere tv-zender. Alsof ik naar Wie is de Mol zitten te kijken en gevraagd wordt of iemand Judas ook heeft verdacht. Ik vind het overbodig en ietwat over the top, maar dat komt omdat ik Chris Zeegers en Margriet van der Linden mis.
Waar ik wel over nadenk, is hoe ik als vriendin van Jezus zou functioneren tijdens de kruisiging. Zou ik biddend en vol medelijden aan de zijlijn staan, net als Simon het kruis willen dragen of wegkijken? Als mens doen we in heftige situaties vaak rare dingen en we kunnen verstijven van angst. Je hebt dan een ander nodig die zegt dat je niet bang hoeft te zijn. Dat is misschien wel de belangrijkste boodschap van gisteren en voor eeuwig. We zijn niet alleen! We hebben elkaar nodig om ons op de boodschap van de Liefde te richten. Die gedachte raakt iedereen in de ziel. Dan voel je de pijn van het verraad en de breuk in het menselijk vertrouwen wanneer Jezus aan zijn matties vertelt dat Hij de dood in de ogen ziet. Laten we daarom vooral stil staan bij elkaars pijn die het leven kan geven, maar vooral dat ware liefde onze ziel geneest. En, heel eerlijk. Dat is volgens mij wel een spektakel waard.