Mensen zien haar als een koele kikker of een ijzige heks. Het interesseert Jacqueline niet dat zij als een personificatie van kilte wordt gezien. Het streelt haar zelfs. Als advocate is ze taakgericht en gewend aan onaardige spelletjes. Zo bereikt ze haar doel. Haar zelfvertrouwen is niet ontleend aan de mening van anderen. Dat heeft ze als klein meisje wel afgeleerd in een huis waar niemand in staat was om zich in te leven. De enige warme relatie die Jacqueline nu heeft, is die met de pakketbezorger. Sinds enkele jaren worden haar volle winkelmandjes in de avonduren thuisgebracht. Hij is vriendelijk en altijd zijn afspraak. Zo heeft ze geen reden om onvriendelijk te zijn.
In orde
Het is zomer en zelfs koele tantes houden daarvan. Jacq zit op het strak betegelde terras in de avondzon met haar laptop en tweede glas wijn. Ze werkt aan haar zaak, maar heeft in de tussentijd haar dagelijkse internetbestelling geplaatst. Dit keer een wit satijnen dekbedovertrek en een bijpassende kimono. Bij een ander postorderbedrijf bestelt ze hetzelfde mantelpakje dat haar lijntje accentueert. Naast zwart en blauw, hangt er straks een rood setje in de kast. Haar looks maken indruk in de rechtbank. Mannelijke advocaten proberen zelfs na een verloren zitting nog hun gram te halen. Met een hand op haar kont of het aanbod van een drankje. Ze gaat altijd alleen naar huis.
Het is half negen als de bel gaat. Ze staat op en ziet door het venster het witte busje staan. Vanwege het kruisje dat aan zijn binnenspiegel bungelt, weet ze dat het John is. Ze lacht en doet snel haar haren goed in de spiegel van de gang.
‘Jij bent de laatste die ik vanavond iets bezorg.’ John kijkt haar betekenisvol aan wanneer zij in de deuropening staat. Het busje staat geparkeerd en de motor is uit.
‘Het is zeker woensdag?’ zegt Jacqueline lachend. Ze bijt zachtjes op haar onderlip.
‘Het is maar één pakketje en niet zo groot dit keer. Ben je je leven aan het verbeteren?’
Jacqueline weet wat er in zit en lacht.
‘Nu je toch klaar bent met werken, heb je toevallig zin in een wijntje?’ Jacqueline houdt de voordeur open en haar buik in.
‘Ok.’ Dan vraagt hij bescheiden: ‘is een biertje ook goed?’
Ze knikt tevreden. Alsof het zo moet zijn. Bij haar vorige online bestelling had ze een sixpack Amstel toegevoegd.
Ontdooien
De gesprekken in de tuin zetten zich voort zoals ze al jaren bij de voordeur praten. Schaamteloos, geïnteresseerd en met humor. Het leven is voor haar al serieus genoeg en het lukt om volledig te ontspannen. John blijkt leuker en zij blijkt leuker bij hem.
Het biertje worden vier blikjes en dat is een goed excuus om niet meer naar huis te rijden, vindt Jacqueline. Wanneer ze in de keuken staan, durft zij hem ineens te verleiden en Henry stemt toe. Het zit in zijn karakter.
‘Eindelijk,’ denkt ze.
Hij denkt hetzelfde, want zijn tong is gulzig. Haar buik zet uit van de duizenden vlinders. Ze zoekt houvast met haar handen en leunt met haar billen tegen het aanrechtblad. Het voelt alsof ze zweeft. Zijn liefdesverklaring staat ze toe en de waarheid overvalt haar. Dan verdwijnen zijn grote handen van haar hoofd naar haar zijden bloesje. Haar tepels zijn inmiddels hard. Als zij haar been om de zijne sluit voelt ze de hardheid in zijn broek. Haar hart bonst nog harder en ze kan niets anders dan zuchten. Hier heeft ze nou jaren op gewacht.
Alles wat John zegt klinkt betrouwbaar. Snappen doet ze het niet. Hij is een eenvoudige man. Zijn brede schouderpartij, kalme uitstraling en grote zorgzame handen zijn echter verblindend. Handen die haar uiteindelijk de trap naar boven op tillen.
‘Het spijt mij. Ik kan mij niet goed beheersen.’ Hij kijkt haar aan en zoekt toestemming. Al haar kritische beredeneringen verdwijnen.
In haar ooghoek ziet ze het pakketje in de gang. In het doosje ligt een setje witte lingerie. Wit is ijzig. Het zou haar moeten passen. De kleur staat echter ook voor puurheid en vrede. Voor onschuld en een nieuw begin.
Jacq weet dat ze niet in onschuld leeft, maar is dit dan een nieuw begin? Het warme gevoel is in ieder geval nieuw en zijn ziel het beste bewijsmateriaal. Deze zitting heeft ze verloren.
Dan kijkt ze hem innig aan en dankt ze in stilte. Naar wie, dat weet ze eigenlijk niet.
Als ze in haar slaapkamer komen, vrijen ze verder op haar bed. De gordijnen staan nog open. Het is inmiddels donker en ze ziet een hemel vol sterren. Dan kijkt ze hem innig aan en dankt ze in stilte. Naar wie, dat weet ze eigenlijk niet.
Dan zegt hij: ‘het is een wonder dat ik jou heb ontmoet.’
John draait wat en ligt dan ontspannen op zijn rug. Hij trekt haar naar zich toe en zo liggen ze een tijdje in stilte naast elkaar. Dan weet ze het zeker.
Dit voelt veilig en Johns beloften blijven morgen ook nog staan. Hij is een godsgeschenk, want een wonder laat je ontdooien.