Home sweet home

Het is september en we genieten van ons vakantieadres. Een modern huis met de lekkerste schaduwplekjes en relaxte zitjes. Zo hebben we een terras met een boerenzwaluwnest, hangend onder de veranda.
De vogels vliegen eind van de middag rondjes over de olijven vallei waar we op uitkijken. Met hun metaalblauw verendek maken ze korte snelle slagen en plukken ze behendig de insectenbeestjes uit de lucht. Het scheelt, denk ik. Tot dusver ben ik nog niet gestoken.
Het nest is in de vorm van een kom en zorgvuldig van klei, modder en stro gebouwd. Hun slaapplaats is het in september misschien niet meer, maar ze vliegen onafgebroken rondjes in de buurt. Oost west, thuis best.

Mijn nest

Ik lees mijn meegenomen krant in de ochtendzon op Zakynthos. Tot dusver, nog geen zwaluw te zien. Ik verheug mij al op de schemering aan het einde van de dag. Dan zie ik ze weer.
Vervolgens denk ik aan mijn eigen nest in Nederland. Aan mijn oudste zoon die mij twee jaar achter elkaar een beeldje van een vogel voor moederdag gaf. Waarom, weet ik niet. Het is inmiddels bijna een traditie aan het worden. Er zijn inmiddels huisjes en een vaas aan de collectie toegevoegd. Misschien moeten ze eens op zoek gaan naar een boeren zwaluw, want die heeft deze zomer mijn hart gestolen.
Net als de zwaluw heb ik mijn best gedaan een stevig nest te bouwen. Mijn jongens zijn inmiddels oud genoeg om uit te vliegen. Alleen kost een eigen plek in Utrecht veel, dus die zijn voorlopig nog even thuis. Ik zou zo een hutje van klei en leem voor ze willen bouwen, maar bied voorlopig mijn vertrouwde nest nog aan. Hier leven ze vrij en toch beschermd.
Net als beschermde vogels, mag ik de jaren dat ze rond dwarrelen nog van hun aanwezigheid genieten.

Als moeder zie je graag gelukkige vogeltjes.

Tim en Sem dragen inmiddels bij aan het maatschappelijke systeem en ik ben niet meer verantwoordelijk voor de keuzes die ze maken. Wat ik wel doe is mijn liefde laten zien en mijn advies als ervaringsdeskundige in het leven. Als moeder probeer ik wat wijsheid bij te brengen, zodat zij om leren gaan met de uitdagende zaken die op hun pad komen en beslissingen leren nemen waar zij en hun omgeving gelukkig van worden. Als moeder zie je graag gelukkige vogeltjes.
Ook al heb ik een veilig kommetje gebouwd, ik had in mijn manier van opvoeden best dingen anders gewild. Het zit in de mens dat ervaringen en lastige momenten van het leven worden meegedragen en vorm krijgen.
Gelukkig is het voordeel van ouder worden, dat ik makkelijker beslis om dingen te laten en de mooie en leuke momenten te koesteren. Iets van, ‘gedane zaken nemen geen keer’.
Ik denk terug aan alle vakanties met mijn kinderen en verdwijn op het Griekse terras in mijn telefoon. De fotogalerij in mijn mobiel brengen herinneringen terug. 
De lol met mijn jongens, dat koester ik. Dat het opvoeden verder niet altijd makkelijk was, dat snapt iedere ouder. Wij doen het ook allemaal maar voor het eerst. Ik kan gelukkig wel zeggen dat ik meestal kinderlijk heb genoten en geleerd van alles onderweg.

Kinderlijk geloof

In Mattheus 18 vertelt Jezus ons: “wie de nederige positie van dit kind inneemt, is de grootste in het koninkrijk der hemelen.” Geloof hebben en kunnen genieten van het leven, net als een kind. Ik vind het een mooie tekst om mezelf te blijven herinneren, juist als ouder en zeker nu ik de leeftijd van twee en vijftig bereik. Een kind kan verwachtingen en misvattingen makkelijker aan de kant schuiven. Het is fijn als je net als een kind kan vertrouwen en meebewegen. De volmaakte liefde is immers ook zonder enige controle. Het lijkt kinderlijk eenvoudig, maar dat is het natuurlijk niet. 
Net als de zwaluwen vertrouwen kinderen op wat hun ouders hen leren en zijn ze afhankelijk van hen voor voedsel, een veilig nest en wat comfort. Ik weet dat het daar in ieder geval niet aan ontbreekt in ons gezin.
Misschien moet ik, als ik weer in Nederland ben, een zwaluwnest aan mijn gevel monteren.
Nou ja, Sander dan.
Mocht hij het geen goed idee vinden, dan broed ik lekker door om mijn creatieve uitingen anders vorm te geven als ik weer thuis ben. Op vakantie komen altijd de leukste ideetjes en zo vlieg ik door naar een volgend project op mijn gsm en speur naar een soeprecept. Zaterdag is het altijd soepdag. Ik zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat mijn jongens hun veilige nest blijven herkennen. Voor de rest hou ik maar het kinderlijke vertrouwen dat ze rondjes blijven vliegen in de buurt.