‘Ach joh! Lekker om je heen kijken en het bed met anderen delen als je vrijgezel bent, daar is toch niks mis mee? Dat is goed voor je zelfvertrouwen.’
Ik hoor het iemand zeggen op een feestje. Met een ‘Ja, inderdaad,’ geeft hij vervolgens antwoord op mijn verbaasde vraag of je echt seks met Jan en alleman nodig hebt, enkel voor een bevestiging.
Hij blijkt niet de enige die deze, naar mijn in ziens, onverschillige mening deelt. Zelfs binnen het huwelijk veroordeelt negentig procent van de mensen vreemdgaan, maar blijkt de kans dat je te maken krijgt met overspel ergens tussen de veertig en zesenzeventig procent. Aangezien vreemdgaan stiekem gebeurt, is dit volgens mij nog aan de lage kant.
Na het laatste antwoord stop ik met praten. Ik wil niet meteen met een vingertje wijzen en mensen openlijk terechtwijzen. Hier geen hooghartige serenade waarbij ik vreemdgaan of snel en zomaar het bed delen ‘no go’ vind. Ik heb er een mening over, dat wel, maar ik ben geen heilig boontje. Ik zal liegen als ik zelf nooit in de verleiding ben gebracht of andere verkeerde dingen doe. Persoonlijk vind ik het alleen een ingewikkelde toestand om mannen, naast diegene die ik al zesentwintig jaar liefheb, te verleiden. En dan juist om dat antwoord: “voor je zelfvertrouwen.”
Is het niet zo dat je in het diepste waarde- en normbesef weet, of je nu gelooft of niet, dat seks en jouw lichaam geen artikel is en je een bevestiging niet bij de ander zoekt? Je bent in de kern perfect geschapen, hoe dubbelzinnig deze zin nu ook lijkt. Als je genoeg eigenwaarde hebt, heeft erop los neuken om van iemand een “goed gevoel” te krijgen, volgens mij geen enkele zin. En als je te weinig eigenwaarde hebt, al helemaal niet.
Uit het onderzoek van Rutgers van vorige week over seks voor je 25ste blijkt dat jongeren later met seks beginnen dan vijf jaar geleden. In 2012 had de helft van de Nederlandse jongeren met 17,1 jaar geslachtsgemeenschap gehad, nu is dat 18,6 jaar. Ik vind dat een goede zaak, aangezien jongeren het vaker onveilig doen of zich gedwongen voelen. Als moeder vertel ik mijn jongens hoe ze respectvol met vrouwen om moeten gaan en seks kunnen bewaren voor degene waar je de toekomst mee wilt delen. Uiteraard maken zij zelf hun eigen keuzes. Seks is iets moois en het is de bedoeling dat eenieder ervan geniet. Ik schaam mij niet om te zeggen dat ik van seks hou en ik een goed seksleven heb. Toch had ik vroeger graag andere keuzes gemaakt. Ik kende God in die tijd nog niet, anders had Hij mij graag voor wat negatieve ervaringen behoed.
Binnen ieder huwelijk staat het seksleven weleens op een lager pitje. Ook hiero. Natuurlijk ben ik ook onzeker geweest en heb ik een groepsnorm, die flirten en vreemdgaan oké vonden, overwogen. Daarnaast ben ik een gekwetste partner geweest van een man die het minder makkelijk vond om het spel van de verleiding te weerstaan, maar wraak daar win je niks mee. Gelukkig heb ik Jezus in mijn leven die de waarheid aan het licht brengt en mij corrigeert waar nodig. Een God die mij laat merken dat ik door Hem gezien wordt en mij liefheeft. Daar is een verleidelijke blik van die leuke neger op het festival niets bij.
De bijbel laat zien dat seks in het huwelijk een geschenk van God is. Hij wil dat wij van seksuele intimiteit genieten en elkaar in elkaars seksuele behoeften voorzien. Ook in de seksuele relatie gaat het volgens mij om het geven aan de ander, waarbij je daarna overigens aardig verrast kan worden. Lees eens een paar mooie verzen, de Bijbel staat vol met teksten over seks en het huwelijk: Genesis 1:27-31 – 1 Korinthiërs 7:3 & spreuken 5:18-19. Seks blijft een interessant onderwerp, ook binnen het Christendom. Of, juist binnen het Christendom.
Een studente van mijn schrijfopleiding schreef in een blog de volgende tekst: ‘schaamte is een emotionele reactie op angst voor afwijzing, waarbij het individu de groepsnorm op zichzelf toepast. Maar wat als de groepsnorm niet reëel is en de groep dat zelf nog niet weet?’
Vooral die laatste vraag vind ik interessant. Wat als een groot deel van de wereld gelooft dat je alles maar mag consumeren wat voor handen ligt, dus ook seks? Of een grote groep zich schaamt voor verleidingsgevoelens en seksuele drang, die toch echt bestaan? Waarom zouden we die dan niet benoemen om tot een bewustwording te komen? Waarom wegmoffelen of recht lullen?
En wat als een groot deel van de wereld nog onwetend is over een God die je een fijn seksleven gunt, maar wel met dezelfde partner? Hij een bedoeling heeft met je leven en dus ook met je seksleven.
Ik vind het spannend, maar ik hoop dat mensen hun identiteit niet aan irreële wereldse waarden ophangen, al blijft het een hele uitdaging om bij de “juiste groep” te horen. Ondanks de mening van de man op het feestje heb ik hem lief, maar bij deze groep wil ik niet horen. Andersdenkend of niet, plak dan op mij maar dat etiket met Heilig Boontje. Ik vind het prima.