Linda Klinkenberg woorden van geloof

Browsing Category2 min leestijd

Lang leve tradities

Standaard eet ik kalkoen met kerst, gaat mijn dichtknobbel open als Sint in het land arriveert en kijk ik schansspringen op nieuwjaarsdag bij mijn ouders. Tradities rond de feestdagen, ik hou ervan! Zo kochten mijn jongens ook dit jaar weer een cadeautje van hun eigen zakgeld voor moederdag. Dat er ondertussen vier porseleinen vogels en een bord met “Hotel Mama” in mijn huis staan, wat nou niet mijn persoonlijke voorkeur geniet, daar kan ik hartelijk om lachen. Zij kochten het met liefde en mensen gaan voor spullen. Ook ik moest dat leren. Moederdag vind ik een leuke feestdag. Je ouders…

Continue Reading

Bidden is echt mijn ding

Als mensen gaan bidden, dan heb je de helft van je doel al bereikt. Ze zijn volgens mij bij voorbaat al meer te pruimen, doordat ze de intentie hebben om er een betere wereld van te maken. Inclusief zichzelf. Of het helemaal lukt? Dat blijft de vraag. Bidden is zeg maar echt mijn ding. Ik merk dat het werkt. En niet geheel onbelangrijk, de mensen om mij heen dus ook. ‘Die Linda, is echt wel veranderd sinds ze gelooft.’ Het klopt. Ik ben minder grillig en ik bid graag voor, of eigenlijk tegen, mijn snerthumeur. En net als andere Christenen,…

Continue Reading

Hippe christen

Als een echte spons, slurp ik filosofische verhalen en christelijke weetjes op van internet. Logischerwijs gaat op dit moment mijn aandacht naar columnisten en zodoende heb ik mij als abonnee bij enkele christelijke collega’s aangemeld. Kom maar door met een extra portie geloof! Terwijl ik hun verhalen lees herken ik wat gedragingen. Ik ben niet de enige die haar kwetsbaarheden toont en een positieve houding naar persoonlijke ontwikkeling en de wereld heeft. Typisch christelijk, vul ik in, als ik diepe levensvragen zie. Hmm, dan vraag ik mij af of het niet gewoon cool is om deze karaktertrekken überhaupt te bezitten? Waarbij ik…

Continue Reading

Kleur bekennen

Tim rekt zijn lijzige benen uit tijdens de warming up als zijn aandacht naar de tribune gaat. “Hee opa,” roept hij. “Jouw partij heeft het niet echt goed gedaan hè?” Op het gezicht van mijn vader verschijnt een dikke grijns. Niet vanwege het verlies van negenentwintig zetels van “zijn” PVDA. Wel om het cynisme van zijn oudste kleinzoon. ‘Duidelijk een karaktertrek van mij,’ moet hij gedacht hebben. Het opgewonden PVDA rood zit nog op mijn vaders wangen als ik met een portie haast en boterhammen naast mijn ouders op de tribune plof. De wedstrijd begint. Mijn vader vertelt in geuren…

Continue Reading