De grootste genie sinds Einstein, Stephen Hawking, is deze week overleden. Dé Engelse wetenschapper die als mens wilde begrijpen waarom het heelal is zoals het is en waarom het überhaupt bestaat. Enfin, ik ben geen Hawking, geen Einstein, geen natuurkundig genie. Ook geen psychologische studiebol met wereldse successen gezien mijn diploma’s. Desondanks hou ik interesse in de psyche van de mens en de wereld waarin wij leven en word ik deze week getriggerd door de artikelen over zijn bestaan en zijn ideeën over het heelal. Ik wil graag op kleinschalig niveau wat verschil maken voor de mensen om mij heen en blijf een nieuwsgierig aagje wat dit soort zaken betreft. Wie weet kan ik bijdragen aan een toekomstige wizkid in dit huis of komt er een wonderlijke doorbraak in mijn eigen beta-brein.
Overeenkomst
Nou, dream on Linda. Een briljant brein blijk ik namelijk niet te hebben als ik mij vergelijk met deze meneer. Zodra ik met zijn succesvolle boek – Het Heelal – onderuit gezakt voor mijn haardje zit, kom ik niet verder dan hoofdstuk twee. Echt, mijn hersenen vallen stil op het moment dat hij over natuurwetten en wiskundige modellen begint. Ik bruis altijd van de ideeën en begin met een enthousiasme op onbekend terrein, maar dit is voor mij echt saaie kost. Ik doe nog wat moeite en ontdek dan iets terwijl ik het boek terzijde leg. Ineens voel ik mij de nieuwe goeroe uit Utrecht als ik ervaar dat verder kijken dan mijn eigen perceptie voor geen meter gaat. Wat ik ook lees, wat ik ook doe en waar ik ook ga, ik neem altijd mijzelf mee. En, die zaken die buiten mijn binnenwereld en persoonlijkheid liggen zijn voor mij echt een groot zwart gat. Yes! Ik voel ineens toch een overeenkomst opkomen met deze wetenschapper. Natuurlijk probeer ik verder te kijken dan mijn eigen ik. Anders had ik immers God niet ontmoet. Toch zoekt een mens vaak datgene waar hij in gelooft en wat het eigen verhaal versterkt. Zo ontdek ik ineens nog een overeenkomst. Als kind had Hawking echte levensvragen. Die had ik ook. Alleen was ik meer bezig met vragen als: waarom ben ik zoals ik ben en waarom ben ik hier. Ik ben blij dat ik nu de wetenschap heb dat het menselijk verstand ontoereikend is, hoe briljant we ook zijn. Er is iets groter dan ikzelf en we kunnen de zekerheid vinden in die geest. Ik geloof in God. Dat deed Hawking overigens ook jaren geleden. Tijdens zijn zoektocht kwam daar echter verandering in.
De liefde is volgens mij de belangrijkste natuurwet. Het is de hoogste energie en Jezus wist dit als geen ander.
Liefde
In de zoektocht naar het bewijs stel ik mijzelf even de vraag of alles louter toeval is. Volgens welke wet van de fysica komt iets voort uit niets? Voor deze leek klinkt dat zo onlogisch. Volgens mij geeft God meer wijsheid dan wij zelf kunnen bedenken, maar laten we het even bij deze intelligente man houden. Wat ik vooral van Hawking wil quoten is het volgende: ‘het heelal zou niet zoveel voorstellen zonder de mensen van wie je houdt.”
Kijk, daar vind ik nou wijsheid in liggen. Zo brengt hij niet alleen een positieve bijdrage aan de wereld door zijn baanbrekende inzichten over het heelal. Eigenlijk doet hij al die inzichten teniet met de wet die dat alles overstijgt, de liefde. Niemand kan zijn observaties verifiëren, net zoals het lastig blijft voor mensen om de wonderen van God te bewijzen. Wat men ook gelooft, ik denk dat de mens in het diepste van zijn kern eerder de bron van liefde wil zoeken dan het antwoord op de vraag of er bijvoorbeeld buitenaardse wezens bestaan. De liefde is volgens mij de belangrijkste natuurwet. Het is de hoogste energie en Jezus wist dit als geen ander. God is liefde. Jezus was de wetenschap vooruit en verdient eigenlijk een mooie Edison. Waarvoor? Voor de liefde die hij voor ieder mens heeft en voor zijn briljante geest die ons wil redden.