Als mensen gaan bidden, dan heb je de helft van je doel al bereikt. Ze zijn volgens mij bij voorbaat al meer te pruimen, doordat ze de intentie hebben om er een betere wereld van te maken. Inclusief zichzelf. Of het helemaal lukt? Dat blijft de vraag.
Bidden is zeg maar echt mijn ding. Ik merk dat het werkt. En niet geheel onbelangrijk, de mensen om mij heen dus ook. ‘Die Linda, is echt wel veranderd sinds ze gelooft.’
Het klopt. Ik ben minder grillig en ik bid graag voor, of eigenlijk tegen, mijn snerthumeur. En net als andere Christenen, ja ik gooi ons even op één hoop, zorgt het lijntje dat ik met God heb dat lastige situaties, relaties en mijn blik op de wereld positief worden beïnvloed.
Natuurlijk doe ik God te kort, als het alleen maar om mijzelf ging. Het doel is Hij. En, zo heb ik mijzelf dan ook een gewoonte aangeleerd om God gedurende de dag te danken, zelfs voor de kleinste dingen. En, het werkt! Tegenwoordig kan ik na mijn maagoperatie al blij zijn met de scheten die ik laat. Joepie! Mijn darmen functioneren goed. En zo draait God alles ten goede.
Ok… de stilte zoeken, dat is dus goed voor mij. Ik neem iedere dag de tijd om in mijn bijbel te lezen en wil graag Gods stem te verstaan. Hij is het die het beste met mij voor heeft, dus blijkt het handig om te luisteren. Als ik niks hoor, dan praat ik natuurlijk graag door. Eigenlijk ben ik behoorlijk egoïstisch met mijn eenzijdige geratel – God vergeef mij!
Het ligt in mijn aard om een ‘verander de wereld begin bij jezelf strategie’ na te streven en ik geloof dat God daarbij helpt. Wil het niet dat het grotendeels gaat om de zaken waar ik, ja… je leest het goed, vooral ik veel last van heb. Daar is ie weer, mijn portie eigenbelang.
Tja… en als ik dat doorzie, richt ik mijn focus direct maar weer op God om vol goede moed voor iemand in mijn omgeving te gaan bidden, die volgens mij wel wat steun of liefdevolle correctie kan gebruiken. Oeps! Kom ik weer bij mijzelf uit.